Leesbevordering
Wennen aan een boek
Wennen aan een boek!
Als er geen vervanging mogelijk is wil ik de stilleesgroep graag overnemen. Alle stillezende kinderen zitten bij elkaar in het stiltelokaal met een onderwijsondersteuner. En vandaag ben ik dat. Ik heb voor schooltijd al een boek gekozen uit de schoolbieb: "Oorlog zonder vader" van Martine Letterie. Af en toe werp ik een stiekeme blik op de lezende kinderen en iedereen zit met zijn neus in zijn boek. Als de time-timer rinkelt vraag ik de kinderen om nog even te wachten met opruimen. We hebben niet veel tijd, maar ik wil toch even een klein moment leesbevorderend invullen.
Ik vertel dat als ik met een nieuw boek begin ik de eerste bladzijden altijd wat lastig vind. Dit is nu ook mijn ervaring. Ik weet dat Martine Letterie boeken schrijft met een link naar de geschiedenis en dat je deze boeken kunt gebruiken als je thematisch aan de slag gaat met een bepaald onderwerp. Maar dit boek is duidelijk voor oudere kinderen geschreven en is een soort mengeling tussen feiten en fictie. Voor mij even wennen.
Ik vraag de kinderen of ze dit herkennen? En tot mijn verbazing gaan meteen alle vingers de lucht in. Ik vraag of ze kunnen vertellen hoe dit komt.
Een meisje uit de bovenbouw geeft aan dat ze de eerste bladzijden van een boek meestal saai vindt. Ik leg uit dat dat kan komen omdat de eerste bladzijden meestal door een schrijver gebruikt worden om het verhaal op te bouwen. Ze zijn beschrijvend (karakters; locatie), maar je hebt ze nodig om het verhaal te kunnen begrijpen. Even wennen dus. Ze knikt herkennend.
Een jongen uit de middenbouw geeft aan dat hij naar de kaft kijkt als hij een boek kiest en dat hij dan anders denkt over de inhoud van het boek dan dat het in werkelijkheid is. Ook dat gebeurt vaak. Je schept je eigen verwachtingen door een illustratie op de kaft en die klopt niet altijd met de échte inhoud. Ook even wennen.
En ik vertel ook wat Aiden Chambers tijdens een lezing vertelde toen hij op bezoek was in Nederland lang geleden:
Elke schrijver heeft zijn eigen taal, zijn eigen manier om zinnen te bouwen en zijn eigen woordenschat. En daar moet je soms aan wennen (of het went nooit). Daarom is het vaak heerlijk om een serie te lezen van dezelfde schrijver, dan heb je die drempel al genomen. En daarom is voorlezen van kinder- en jeugdliteratuur door de leerkracht in de klas een fijne manier om aan de taal van verschillende schrijvers te wennen.
En nu aan het werk! Oh nee, daar waren we al mee bezig. 