De Fluisterfoon in de praktijk

Ik loop door de gang van de sbo-school waar ik tijdelijk werkzaam ben en zie hem aan een tafeltje zitten in de gang. Hij begeleidt zijn hardop lezen met ritmische bewegingen. Ik spreek hem nieuwsgierig aan. Hij zit vrijwillig op de gang, vertelt hij, want hij wil graag hardop lezen en dat stoort in de groep. Omdat juf weet dat hij heel goed alleen kan oefenen mag hij op de gang zitten tijdens het leeshalfuurtje. Eigenlijk zit hij natuurlijk liever in de klas, maar hij snapt ook wel dat zijn klasgenootjes zijn hardop lezen niet fijn vinden. En als het een beetje onrustig is in de klas  moet hij steeds harder lezen om zichzelf nog te kunnen horen.

Ik vraag hem of ik hem kan helpen om in de klas te oefenen zonder dat hij zijn klasgenoten stoort. Hij kijkt me ongelovig aan. Na schooltijd overleg ik met zijn juf of hij met de Fluisterfoon mag lezen en dat vindt ze prima. 

De volgende dag breng ik de Fluisterfoon voor hem mee. Hij zit op zijn vertrouwde plekje en oefent serieus. Vol verbazing luistert hij naar de versterking van zijn eigen fluisterstem. Hij wil het meteen in de klas uitproberen. De volgende dagen is zijn tafeltje in de gang tijdens het leeshalfuurtje leeg.

Als de zomervakantie begint is ook mijn werk op de sbo-school klaar. Ik vergeet de Fluisterfoon en bel na de zomervakantie met zijn juf om een afspraak te maken om het op te halen. De juf vertelt dat hij nu leest zonder Fluisterfoon en in de klas. Het was een superfijn hulpmiddel voor hem om de overgang van hardop naar stillezen te maken en nu kan hij stillezen in de groep. Ik neem de Fluisterfoon mee. Op naar de volgende leerling die dit handige hulpmiddel goed kan gebruiken!