Dyslexie te duur?

Dyslexie te duur?

Joost in groep 8 heeft dyslexie. Sinds groep 7 heeft hij écht dyslexie met een officiële verklaring na onderzoek bij een officiële instantie met een vergoeding van de gemeente. En nu heeft hij een officiële behandeling van een échte orthopedagoog en deze behandeling wordt ook vergoed door de gemeente. En gelukkig is er wel contact tussen de orthopedagoog, de meester van groep 8 en de ouders van Joost, want de orthopedagoog mag officieel geen tijd (dus geld) weg laten lekken naar het onderwijs en dus eigenlijk geen tijd vrij maken voor overleg met de meester van Joost.

De remedial teacher met dyslexiespecialisatie van de school is volgens de zorg niet voldoende gekwalificeerd om Joost de juiste hulp te bieden. De orthopedagoog begeleidt Joost op zijn school. De school stelt hiervoor gratis een ruimte beschikbaar, die verlicht en verwarmd is en wijst de orthopedagoog de weg naar de koffie. Ook gratis, want het maakt waarschijnlijk minder uit waar het geld van het onderwijs naar toe lekt.

Verdriet

Joost is geboren met dyslexie en waarschijnlijk heeft zijn vader het ook. Zijn broer en zus waren ook niet zo snel met lezen, maar ze deden het nog prima op de toetsen van het leerlingvolgsysteem. Joost kreeg in groep 2 extra hulp van de juf en de remedial teacher voor hakken en plakken en om de letters te onthouden. Joost hield niet van versjes en liedjes en speelde eigenlijk veel liever in buiten of in de bouwhoek.

Joost had er halverwege groep 3 al veel last van, van die dyslexie. Hij kon er zo verdrietig van worden en hij voelde zich soms zo dom. Joost is namelijk een slimme jongen die heel goed door heeft dat er kinderen in zijn klas zitten die een stuk minder slim zijn dan hij, maar die wel heel snel en zonder fouten kunnen lezen. En dat is belangrijk op school, want daar gaan de leestoetsen over: snel zijn en weinig fouten lezen. Dat Joost het allemaal supergoed begrijpt komt niet zo goed uit de verf op school, want alle toetsen bestaan uit teksten met vragen en de antwoorden moet je opschrijven. En daar is Joost door zijn dyslexie weer minder goed in en het kost hem veel tijd, die je in het onderwijs tegenwoordig niet hebt.

Extra hulp

Joost worstelt zich door zijn basisschooltijd heen. Hij doet beregoed zijn best. De school gaat het dure onderzoek naar dyslexie niet betalen en zijn ouders ook niet. Hoewel Joost lezen nou niet zo geweldig vindt, blijven zijn ouders hem thuis aansporen om te oefenen. Hij krijgt bovendien alle hulp die op school mogelijk is. Zijn juffen geven hem extra instructie zoals in het ondersteuningsplan is opgenomen. Elke stagiaire die zich op school laat zien wordt ingezet. Zijn school heeft nog een remedial teacher met bovendien een dyslexiespecialisatie die hem tot en met groep 5 1x per week extra helpt met de interventies uit het Dyslexieprotocol. Joost krijgt tutorlezen 3x per week en eind groep 6 wordt hij zelf een hele goede tutor, omdat hij als geen ander weet hoe belangrijk al die extra oefening is. Het verplichte half uurtje stillezen is voor Joost echter een kwelling en zijn gedrag wordt er tijdens die halve uurtjes niet beter op.

Eindelijk

Eind groep 6 haalt Joost eindelijk 3x een E-score op de woordleestoetsen. Joost, zijn ouders en zijn leerkrachten hangen nog net niet de vlag uit. De intensieve begeleiding van Joost wordt voortgezet en de remedial teacher van school wordt weer extra ingeschakeld. Na 3 maanden wordt Joost weer getoetst: weer 3 E-scores  en na 3 maanden weer 3 E-scores. Eindelijk kan er een onderzoek plaatsvinden dat vergoed wordt door de gemeente en gelukkig is Joost ook zo erg dyslectisch dat er een behandeling op mag volgen die vergoed wordt!

Tot slot

En zover is Joost nu. Nog steeds oefent hij thuis elke dag, oefent hij op school elke dag en oefent hij 1x per week met de orthopedagoog. Hij gaat minder goed vooruit met woordjes lezen en schrijven dan verwacht, maar Joost is superblij dat iedereen nu weet dat hij niet dom is, maar dyslexie heeft. Hij leert weer genieten van lezen met luisterboeken, gaat op typ les en probeert allerlei software uit, want volgend schooljaar start hij op de HAVO en dan kan hem dat goed van pas komen. Joost is namelijk een slimme jongen, met dyslexie.

“Dyslexie is te duur en dyslexie is handel!”, leest men in de kranten. Joost kan het niet schelen. Hij is al die jaren op de basisschool namelijk heel goed geholpen… gratis!

Terry van de Beek

www.dyslexie-express.nl